A1 öğrencisi, basit kalıplar ve kısa cümleler kullanarak, kendini ve çevresini tanıtmayı, karşılıklı konuşmada bu kalıpları anlayarak etkileşime geçmeyi öğrenir. Adını, yaşını ve kendisiyle ilgili özel bilgileri verebilir ve karşı tarafa da resmi ya da günlük dilde bu cevapların sorularını yöneltebilir. Havaalanı, otel, restoran, toplu taşıma araçları gibi yerlerde basit ve kısa cümlelerle kendini anlatabilir. Burada karşıda etkileşime geçen kişinin de yardıma açık olması, açık ve anlaşılır ifadeler kullanması gerekir.

A2 seviyesinde, öğrenciye öğrenim desteği verilirken dil sorumluluğu kazanması da amaçlanır. Dil sorumluluğu, öğrencinin kendi öğreniminin kontrolünü ele alması ve neyi en iyi şekilde, nasıl öğreneceğine kendisinin karar verebilmesidir. Öğrencinin söylediğine ya da yazdığına geliştirici bir geri bildirim sağlanır. Öğrenci karşılıklı etkileşime girerken bildik öğeleri kendisine rehber edinir. Karşı konuşmacının da yardıma hazır olması önemlidir. Burada ulaşılmak istenilen hedef, gerçek yaşam diyalogları ve günlük ifadelerle, kişiler arası etkileşimi sağlamaktır. Öğrenilen bu diyalogların, yeni durumlar ile yerleri değiştirilerek öğrencinin pratik yapması sağlanır. Günlük diyalogların, temel kalıpların ve sık kullanılan kelimelerin sürekli tekrar edilmesi, öğrenimdeki kalıcılığı arttırırken telaffuzu pekiştirir ve öğrenciye yabancı dil ile ilgili özgüven aşılar.

A1 ve A2 seviyeleri, farklı tipte yapıların ve farklı alandan kelimelerin öğrenildiği yoğun seviyelerdir. Öğrenilen bu yapıları, ilerideki öğrenimlere kolaylık sağlayacak şekilde bir dil bilgisi temeli ile öğrenmek önemlidir. Öğrenciye kuralları sıralamadan, kuralları kendisine fark ettirmek öğretimin esaslarındandır. Öğrenci fark ederek, ayırt eder, karşılaştırır ve yeni yapılara daha kolay adapte olur.